Zelfbeschikking in ontwikkeling: de medische-technologische ontwikkeling en de betekenis voor zelfbeschikking: paper Gezondheidsrecht, Universiteit van Tilburg, in samenwerking met Noëlle Goverde.

 

Zelfbeschikking is een belangrijk begrip in het recht en de ethiek. Zelfbeschikking is een fundamenteel beginsel inhoudende dat een ieder zelf vorm moet kunnen geven aan zijn leven, zo ook over de zorg die hen aangaat. Waar ligt de grens tussen zelfbeschikking en toenemende medische mogelijkheden?

Het erkennen van een sociale dimensie van zelfbeschikking draagt bij aan het beslechten van dilemma’s die ontstaan door toenemende medisch-technologische ontwikkelingen, stijgende zorgkosten en het collectieve belang van kostenbesparingen. Een sociale dimensie vraagt om het afwegen van belangen tussen de individuele burger en de maatschappij bij het veranderen van de gezondheidszorg. Op deze wijze ontwikkelt zelfbeschikking mee met de toekomst en de bijkomende problematiek, waardoor eventueel op langere termijn de sociale dimensie kenmerken gaat vertonen van een sociaal grondrecht. Een sociale dimensie van het beginsel van zelfbeschikking kan uitwerking krijgen binnen de norm van goed hulpverlenerschap in artikel 7:453 Burgerlijk Wetboek.